cupitor
Latin
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): [kʊˈpiː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kuˈpiː.tor]
Etymology 1
editNoun
editcupītor m (genitive cupītōris); third declension
Declension
editThird-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | cupītor | cupītōrēs |
| genitive | cupītōris | cupītōrum |
| dative | cupītōrī | cupītōribus |
| accusative | cupītōrem | cupītōrēs |
| ablative | cupītōre | cupītōribus |
| vocative | cupītor | cupītōrēs |
Etymology 2
editSee the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
editcupitor
References
edit- “cupitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “cupitor”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- cupitor in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)), Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016